VIER ‘GEVAARLIJKE’ MEIDEN DIE NERGENS TERECHT KUNNEN, WONEN GEWOON SAMEN IN EEN WOONHUIS:
- Met 24-uurs begeleiding
- Onder regie en verantwoordelijkheid van Centrum2020
- Vanuit een visie op relationele veiligheid en nabijheid
- Tot stand gekomen dankzij de procesondersteuner van BEN die ook operationeel manager is bij Centrum2020
- Met morele en financiële steun van BEN
Aanleiding: elke mogelijkheid aangrijpen om een suïcidepoging te doen
Een jongedame van 17 jaar greep de afgelopen jaren elke mogelijkheid aan om een suïcidepoging te doen. Ondanks de afzondering, het cameratoezicht en het weghalen van scherpe voorwerpen vond ze steeds een manier om gehoor te geven aan de donkere stemmen in haar hoofd. Wie had kunnen denken dat zij zonder begeleiding op stap zou gaan in een grote stad, waar ze door de vele prikkels vast en zeker gekweld
zou gaan worden door gedachten aan zelfmoord? En wie had kunnen denken dat ze veilig én op tijd weer thuis zou komen?
Oplossing: ‘Hoe kan ik voor jou van waarde zijn?’
Tim van der Donck, regiebehandelaar bij Centrum2020 had dat vertrouwen. De heersende opvatting bij deze organisatie is dat suïcidale jongeren niet weten hoe ze hun vraag op een andere manier moeten stellen. “Wij zijn naast dit meisje gaan staan. Ik vroeg me niet af: hoe ga ik ervoor zorgen dat jij in leven blijft? Ik heb haar gevraagd hoe ik voor haar van waarde kon zijn”, legt hij uit. “We hebben besproken hoe een waardig leven
er voor haar zou moeten uitzien. Van daaruit hebben we een vertrouwensband opgebouwd. Ze leert op een andere manier omgaan met ‘dat hoofd’ dat het haar zo moeilijk maakt, ze werkt aan structuur in de dag en fijne bezigheden. Ze woont samen in een huis met een stel meiden die soms ook worstelen en elkaar daar nu in steunen. Wij lopen met haar op en omdat wij kalm blijven als het fout lijkt te gaan, gaat het goed.”
36 Aanmeldingen, 36 afwijzingen
Volgens operationeel manager Barbara Brakkee doorbreekt Centrum2020 met steun van BEN de vicieuze cirkel van doorplaatsing naar steeds moeilijker te verstaan gedrag naar een crisis naar weer een doorplaatsing. “Natuurlijk gaat het in dit huis niet elke dag goed. Deze meiden kunnen gekke dingen doen. De suïcidaliteit of het zelfbeschadigende gedrag zijn niet ineens weg doordat ze hier wonen. Ze zijn aan het leren om op
een gezondere manier met hun gedachten en emoties om te gaan. Wanneer dat niet lukt, is dat aanleiding voor een goed gesprek, om grenzen te stellen en het vertrouwen te geven dat dit erbij hoort als je iets nieuws leert. Wel het gedrag afwijzen, maar niet de persoon.”
De les: de kracht is het onderling vertrouwen
De meiden doen het ‘hartstikke goed’ volgens Barbara. “Al snap ik dat het er maar vanaf hangt wie je bent en hoe je kijkt. De politieagent die haar moet gaan zoeken omdat ze van de eerste hulp is weggelopen ziet dat anders. Net als de buurtbewoner die haar ’s nachts in een onesie op straat ziet lopen. De kracht van deze oplossing is dat de dames en begeleiding een vertrouwensband hebben en houden, dat zij de hulpverlening toelaten. En de samenwerking en het gesprek met alle betrokkenen: de buurt, de politie, de burgemeester.
En volhouden. Dat doen de meiden en dat doen wij ook.”
